Oh ja, ook dit is van alle tijden...
Jonge popfans denken wel eens dat sexy zangeresjes en hoe- zepoezen pas op de proppen en de hoezen kwamen in de late 20e en de 21e eeuw.
Mispoes. Op de foto een Vlaams zangeresje uit Heist-op-den-Berg dat, vooral met haar figuurtje, in de zestiger jaren furore maakte in Limburg en omstreken.
Haar platenfirma Monopole Records had zowat het monopolie op aankomend 'Vlaamsch' talent.
Kikky Amity, want zo liet het wicht zich noemen, zong enkele plaatjes vol die al even weinig om het lijf hadden als het zangeresje zelf...
Meer foto's van ons aller Kikki zijn te bewonderen op de Vlaamse vedetten pagina's en in het fotoalbum dat er bij hoort.

BRENDA LEE, SHIRLEY BASSEY OF... TILLY !!

Geboren als Tilly Heylen op 20 oktober 1947 te Deurne bij Antwerpen. Tilly kwam voor het eerst op de voorgrond in de finale van de "Ontdek de ster"-wedstrijd in 1965. Het duurde tot 1968 toen ze in "Canzonissima " het liedje "Poney Honey" zo prachtig bracht dat Louis Van Rymenant het meteen door haar op plaat liet zetten. Daarna kwam ze bij platenbaas Leon Lambrechts te- recht en kwamen van haar twee singles uit "Bam Bam" en later "I don't know". Het eerste werd ook opgenomen in Denemarken. Ze kon daarna opnamen maken in Duitsland (zie hoes links onder). In het jaar 1968 kwa- men er van haar liefst 5 singles uit. Met één daarvan "Dromen" haalde ze de eerste plaats in de Top 10 der Nederlanden. Eén jaar later, in 1969, zou ze met  "Zoals jij is er maar éé" wekenlang op 1 staan in deze hitlijst. In 1972 deed ze verschillende tournees in Frankrijk, Duitsland Nederland (zie hoes links midden) en Oos- tenrijk.
Bij het overlijden van haar Duitse producer kwam er abrupt een einde aan haar carrièrere, daar de Belgische platenfirma's geen belangstelling toonden voor haar nummers en ook mede door haar huwelijk Na haar scheiding begon ze terug op te treden met het orkest van Eddy Wood. Tilly was slechts 1m 54 groot en mede daardoor werd ze wel eens vergeleken met Brenda Lee. In haar tijd was ze zeker één van de beste Belgische zangeressen. Radioproducer Guido Cassiman geloof- de niet dat hij Tilly hoorde op een Engelstalige opname, hij was ervan overtuigd dat het een nieuwe opname betrof van Shirley Bassey.

     Tussen 1968 en 1972 zijn vijftien singles van haar bekend (zie hoes links boven).
DE EERSTE LP VAN ADAMO

TOEN ADAMO NOG
NIET COMMERCIEEL WAS...
LP UIT DE HELE OUDE DOOS !...

Hier links de allereerste LP van Adamo. Zeker op te merken is dat het hier een heel oud exemplaar betreft. Die LP's hadden toen een doorsnede van zo'n 26 cm. De latere LP's, zoals de achtergrond de ommezijde van een eigentijdse cover toont, hadden een doorsnede van zo'n 31 cm !
De carrière van Adamo startte pas nadat hij de "Grote Variéprijs van Radio Luxemburg" had gewonnen. Het begin van zijn commercieel repertoire waarmee hij echte wereldhits scoorde. Zijn allereerste LP (nu een waar collectors item) bevatte echter uitsluitend niet-commerciële chansons zoals : "Ma chambrette", "Le train va", "Ma tête", "Nicole Marie", "Ballade á la pluie", "C'est pas que tu sois bête", "Il n'avait que toi", enz.

DE STRIPTEASE VAN NORMA HENDY...

Als actrice was Norma Hendy succesvol op TV en in het theater. Als zangeres is ze, net als bijvoorbeeld Ann Christy en Liliane Saint Pierre, altijd ondergewaardeerd gebleven. Daarom vroeg Norbert haar om op te treden in zijn theatershow waar ze samen o.m. de "Pastorale" zongen. Wat toen nog lang niet op het repertoire van Nicole en Hugo stond...
In het voorprogramma van de "NoberTheatershow" zong Norma solo. Tijdens het zingen van haar versie van "Dan moet je mijn zuster zien" liet ze plotseling haar lang kleed afglijden en vervolgde het optreden in een mini-mini rokje ! Een kleine striptease die door het publiek erg werd gesmaakt en die klapten ook lustig mee met haar enige grote hit "Een knalrode gummiboot".

DE LELIJKSTE HOES ALLER TIJDEN ?

Dat de inspiratie soms ver zoek was bij de ontwerpers van hoezen voor singles van Vlaamse vedetten, is duidelijk te bemerken op de afbeelding hiernaast. "Limbo", de naam van de platenfirma die dit wonder- baarlijke werkstuk op de markt bracht is ons volslagen onbekend. En voortgaande op deze hoes van Liliane is dit geen al te groot verlies. Daar Lilane hier al Saint Pierre heet, moet de single dateren van na de samenwerking met Claude Francois. Het was niet verwonderlijk dat het voor Liliane een moeilijke periodewas, En dat het zoeken was om weer te scoren. En dat ze daarbij, wat platenfirma betreft, niet al te kieskeurig kon zijn is best te begrijpen.
EEN ZANGER VAN "A"...

Geboren te Antwerpen werkte Stafke Fabri sinds 1959 tot zijn pensionering als huisbewaarder van de Arena sporthal voor het gemeentebestuur van Deurne (Antwerpen). Toen Antwerpen bevrijdt werd speelde de 10-jarige Staf al drums in het café van zijn ouders. Normaal was papa de drummer , maar door zoveel "vreemde" cafégasten moest die helpen bij de bediening. De Amerikaanse soldaten vonden dit natuurlijk knap en spraken ervan om Stafke mee te nemen naar de States. Iets wat uiteindelijk niet gebeurde.
Stafke ging daarna spelen met een accordeonist op allerlei feestelijkheden, zelfs in een autobus met klanten die een brouwerij bezochten, die op hun beurt na het bezoek vrolijk meezongen.
Legerdienst was toen nog 18 maanden in Duitsland en Staf drumde mee in een legerorkestje tot...de zanger van de groep ziek was en Staf het repertoire ging zingen, het debuut als zanger. Toen de legerdienst erop zat bleef Staf met beroepsmuzikanten werken. Zelf is hij nooit professioneel muzikant-zanger geworden, gewoon omdat zijn echtgenote er niet van hield dat haar ventje lange nachten van huis was. Gemakkelijk was dit niet, want zijn dagtaak combineren met diverse optredens per week was geen sinecure. Staf bleef echter volharden en begon in 1963 met zijn eigen formatie "The Goofy's". Alle baancafé's van Antwerpen hebben hen op hun podia gehad en in 1964 nam hij zijn eerste single op. "Kakakuliki" was meteen raak, méér dan 10.000 exemplaren verkocht en dat voor een dialectplaat.
Tot 1979 nam Stafke 29 singles en 8 LP's op. Ook kwam eindelijk de promotie via de platenfirma wat op gang, want anders had niemand van Stafke gehoord. Zo kwam hij toch al eens in de Vlaamse Top 10 van de BRT. Zijn plaatopnamen verschenen 10 jaar bij Polydor, 4 jaar bij Monopole, 3 jaar free-lance en daarna bij Ariola. Zijn best scorende platen waren : Kakakuliki, 't Zijn zotten die werken (ooit gecoverd door Juul Kabas), 't Is weer voorbij die vuile winter, Den BTW valt ni mee, Den Tindemans, De vogelmarkt en Karsmis deur de joare. De best verkochte LP's : De suksessen van Stafke Fabri, Will Tura à la Fabri, Kerstmis in Aantwaarepe.
Stafke Fabri overleed op 8 januari 2006 op 72-jarige leeftijd. Eén jaar na zijn overlijden werd In het Atrium van het Bosuilstadion hulde gebracht aan Stafke Fabri foto boven rechts) , de presentator bij lokale radio Minerva en lid van de fanfare van "Den Antwerp" in het bijzijn van talloze Antwerpse vedetten.
(tekst : Jean Brits)

Veruit de meest verkochte Norbert song. Er bastaat ook een Duitse versie van en in Nederland werd het een succes voor Gert Timmerman. Klik op de hoes en lees er meer over in de Showbizz verhalen.

PATER MESTDAGH

Op 1 september 1916 werd Louis Mestdagh als tweede zoon van het gezin te Deinze geboren. Reeds jong kwam zijn muzikaal talent naar boven onder meer als cellist. Tijdens zijn studies bij de jezuiëten toonde hij véél belangstelling voor de literatuur en toneel. Om aan zijn moeders wens tegemoet te komen ging hij studeren voor priester, waar hij ter voorbereiding naar Amerika gezon- den werd. Tijdens de reis kwam zijn schip echter in aanvaring met een ander vaartuig en Louis had alles gefilmd. Het zouden zijn eerste stappen worden als cineast.
Hij reisde o.m. naar India en Sri Lanka, alwaar hij documentaires maakte, die ook uitgezonden werden in 1953 bij het prille begin van de Vlaamse televisie. Hij reisde ook van dorp tot dorp met zijn documentaires maar kreeg uiteindelijk van zijn jezuiëtenorde verbod om nog zo op pad te gaan. Zijn muzikale start begon dan goed in de jaren zestig, als "De troubadour van het Heilig Hart" werd Pater Mestdagh al een begrip in Vlaanderen. Van hem ver- schenen op het "Decca" label meestal E.P.'s, dit is de afkorting van "extended play's", dus 45 t die méér dan een nummer op elke kant hadden, meestal bevatten ze een 4-tal liedjes, 2 aan elke zijde. Liedjes van hem zijn o.m. : "Kerstliedje in moderne stijl", "Molokaï. Langs de Leie", "Zadel nog eenmaal mijn paard", "Terugzien met Antwerpen", "Dashoard-Lieve-Vrouwke" en Jan Pierewiet".
In 1966 nam zijn leven echter een totaal andere wending, Louis, bijna vijftig, werd in het toenmalige Kongo verliefd op zuster Johanna. Zij werd zwanger van hem en onze zingende pater werd gedwongen tot uittreding en ontzet uit het priesterambt. Ze trouwden met elkaar en kregen twee zonen, waarvan Rudolf later een bekend Vlaams regisseur werd. Louis Mestdagh trok zich terug in alle anonimiteit na al die heisa en schreef nog artikels voor een me- disch tijdschrift.
Louis Mestdagh overleed te Grim- bergen op 27 mei 2007. Het Vlaams artiestenpaar, Erik en Sanne, zongen tijdens zijn begrafenismis. Zelf hadden ze o.m. enkele liedjes van hem gecoverd. In 2005 had Canvas nog een uitzending gewijd aan zijn bewogen leven.

MEISJES MET BLAUWE
EN GROENE HAREN

Dit verhaal stond al een tijd op deze pagina tot plots via een gunstige e-mail-wind de foto rechts van een beatgroep in onze mailbox terecht kwam. Hun zangeres werd blijkbaar belangrijker geworden na het maken van deze foto want die werd er later zeer amateuristisch bijgetekend. De Marc (tweede van links) zou de latere echtgenoot van Ann worden en de huidige van Liliane Saint-Pierre. Mid- den de "golden sixties" presenteer- de Norbert een show-avond  in het Boudewijnpark te Brugge. De bege- leidende groep "The Adams" mepte er zo hard op los dat de drummer  tot driemaal toe het vel van zijn "snare- drums" moest vervangen en de zan-geressen geen kans kregen om boven dit gedreun uit te komen. Toch was meteen duidelijk dat ze beiden uit-zonderlijk getalenteerd waren. Het ene meisje had de haren groen geverfd en bleek Liliane te heten. Het andere meisje was Ann Christy en had blauwe haren. Toen Norbert hen backstage naar het waarom vroeg, antwoorden beiden verlegen (vooral dan Ann) dat hun manager Milo Decoster het zo wilde. Ze bleven glimlachen toen Nor- bert hen vroeg  indien ze ook in zee zouden springen als hun manager dat zou vragen. Ondanks alles groeiden beide meis- jes uit tot sterke persoonlijkheden en de beste zangeressen van hun generatie..

Het begon allemaal op 12 - jarige leeftijd voor de in Haaltert als Daniëla De Cock geboren Patty Devick. Ze zag het levenslicht op 24 november 1962 en werd in 1974 voorgesteld als het kindsterretje Daniëlla met een eerste plaatopname "Johnny mijn vriendje". Ze nam dat jaar ook deel aan de Gouden Sirene competitie te Middelkerke en trad eveneens op als gaststerretje bij de optredens van o.m. Willy Som- mers, Freddy Breck, Nico Haak en Eddy Wally.

Kleine meisjes worden ech- ter groot en in 1979 kwam ze als Patty Devick op de podia en het TV scherm. In 1981 won ze in Luxemburg tijdens het Europees liedjes festival de Gouden Micro. Ze was ook lid van de Oost-Vlaamse ploeg bij de Bac- 

abeker in Middelkerke en nam deel aan Eurosong. Patty werd er in de voorronde echter uitgeschakeld. 1982 zond BRT televisie de songwedstrijd "Matches" uit waarin zij verdien- stelijk achtste werd in de eindrangschikking. Patty was in Vlaanderen in de jaren '80 een disco Queen met singles als "Heart To Heart", "Hot In The City", "Run Away" en "Who Will Take The Bride". De producers waren Andy Free en Mario Guccio.
Ze huwde met wielrenner Francis De Kegel en opende een taverne op de zeedijk te Middelkerke. Haar huwelijk hield echter geen stand en Patty kwam terug in de muzikale belangstelling met "Hopeloos verloren" een cover van "Hopelessly devoted to you" van Olivia Newton-John.
Haar discografie omvat als "Daniëlla" een zestal singles en als Patty Devick kwamen er veertien singles uit. Een sympathieke dame die echter de grote doorbraak niet haalde.

DE "SUPER" PRESENTATRICE...

Op VTM, de in 1989 pas gestarte commerciële TV in Vlaanderen, dacht men te scoren met een Top 50 en er  werden er opnamen gemaakt in Boudewijnpark te Brugge. Naast een piepjonge Koen Wouters presenteerde ook ene Francesca Van Thielen. En die zonderde zich tussen de opnamen af in het Dolfinarium en moest telkens op de set worden ge- roepen. Emiel Spelaert was enthousiast toeschou- wer en stuurde mij de publikaart (zie foto hiernaast) die aan de fans werd uitgedeeld. Koen zette gewillig een handtekening in het album van Emiel, maar Francesca keerde hem hautain de rug toe. Dat zij vanaf  toen een bewonderaar minder telde zal wel niemand meeer  verbazen...

DE APPEL VALT NIET VER VAN DE BOOM...

De jonge heer uiterst rechts op de foto zegt je waarschijnlijk niets. Toch was hij een van de laureaten van "Ontdek de Ster 1960" (zeg maar "Idool 1960") van de BRT TV. Zijn c.v.  vermeldde dat hij een boekbewerker was (wat dit ook mocht zijn)  en het tot illustratietekenaar wou brengen. Zijn vertolking van "Mijn vriend" was goed voor een televisie toe- stel als eerste prijs voor het "lich- te genre" : Staf  Wezenbeek.
De hoofdprijs zou hij pas veel later winnen toen zijn dochter de  "leading lady" werd van VTM, de eerste commerciêle televisie in Vlaanderen. Ze presenteert er nu het middag- en avondnieuws.  Als we de  "boekjes"  mogen  geloven

 is het contact tussen vader en dochter tegenwoordig nog altijd niet zo best.

In Vlaanderen is het een evergreen geworden. Het werd genomineerd voor de "Eregalerij van het Vlaamse Lied".  Het is de bewerking door Norbert van een gedicht van Marc Swido en een melodietje van Will Tura, en stond wekenlang op nr 1 van de Vlaamse hitparade. Klik op de platenhoes en lees er meer over.
YVETTE RAVELL

Het zangdebuut van Yvette Ravell vond plaats in 1965 toen ze deelnam aan de "Ontdek de ster"- wedstrijd, een voorloper van het huidige "Idool". Met het liedje "Mama" haalde ze er de finale.
Wijlen Louis Neefs zag het talent in haar, bedacht haar artiestennaam, want Yvonne De Snyders klinkt niet zo artistiek, voor deze op 10 januari 1948 in Ravels geboren vocaliste.
Een jaar later nam ze deel aan de Grote Prijs Will Ferdy en werd tweede in de finale. Een hechte vriendschap en samenwerking met Will Ferdy kwam hierdoor tot stand. Ook Henk Van Montfoort nam haar mee op tournee door het hele land tot Yvette uiteindelijk in 1972 bij het orkest van Theo Mertens belandde en liefst tien jaar lang lief en leed met deze formatie zou delen.
Ze was ook een geliefde festivalzangeres. Ze won in 1971 het festival "De Gouden Sirene" te Middelkerke, was lid van de Brabantse ploeg in "Hit '72" , nam deel aan de festivals van Almena in Spanje en in Athene , Griekenland. Ze werd gewaardeerd tijdens haar optredens in de casino's van Budapest en Bern. De Franse orkestleider Caravelli nam haar zelfs driemaal mee voor een tournee in Japan en ze trad ook met hem op in het Palm Beach casino te Cannes.
Het BRT - Jazzorkest van Etienne Verschueren vroeg haar voor maandelijkse opnamen. In 1980 maakte Yvette Ravell, samen met Linda Lepomme en Marijn De Valck deel uit van de BRT - ploeg voor de "Knokke Cup", opvolger van de "Europabeker voor zangvoordracht". De ploeg werd verdienstelijk derde. De liedjes van haarzelf die ze er zong verschenen op een langspeelplaat op het Racoon - label van André Van Miert. Opnieuw werd ze als lid gekozen voor een zang-team in 1982. Voor de Baccara-beker maakte ze toen deel uit van de Antwerpse ploeg en Yvette kreeg in deze competitie de "Personality-prijs" . Een jaar later waagde ze haar kans in "Eurosong" , ze zou vijfde worden in de finale met het liedje "Als je droomt van liefde". Ze verzorgde regelmatig shows op diverse cruises en ze organiseert elk jaar een reünie met haar oudere collega's. Veel plaatopnamen heeft ze nooit gemaakt, haar eerste single "Een wereld vol muziek" kwam eerst uit in 1971. Samen met Ronny Temmer bracht ze op single "Twee hartjes, twee namen" uit in 1972. Haar eerste en enige langspeelplaat verscheen in 1980. "Ik wil met jou uit dansen gaan" kwam op single uit in 1985.
Yvette treedt nog altijd regelmatig op met haar eigen show, gevuld met liedjes, humor en show.