OVERZICHT VAN DE MEER DAN 100
PAGINA'S VAN HET SHOW WEB
NORBERT en Eddy op BRT2 (nu radio2) en Radio Mi Amigo
Er was eens...een tijd dat "smartlappen" draaien op
de BRT (nu VRT) totaal uit den boze was. Het cul-
turele peil van de luisteraars zou dit niet
overleven. En dus was ook Eddy Wally taboe op de
zenders.
Het was dan ook revolutionair (het was tenslotte
1968) dat Norbert naar zaal "Chérie" (zie foto
onder)van Eddy Wally in Ertvelde trok om er een hele
re- portage op te nemen. Later zou Eddy om de haver-
klap gevraagd worden door VRT Radio en TV.
Toen Norbert een van Mi Amigo's populairste DJ's
werd trok hij voor een tweede maal naar Ertvelde op
reportage. Hij gaf een klankbeeld van de zaal en de
optredens en een uitgebreid interview met Eddy bij
hem thuis boven zijn zaak (zie foto links).
GOEDE VRIENDEN....
Het gebeurde in " 't Hoekske", het gezellige bruin
cafeetje van het Hey Center . Als Norbert er op een
avond binnenstapte werd hij door alle aanwezigen
uitbundig begroet met "een pintje voor mijn choede
friend" (hierbij gebruikte men steevast een wat
hoger stemgeluid) en door de barman met de glimlach
voor de neus van Norbert gezet. Toen die
eindelijk geïrriteerd vroeg wat er hier allemaal
aan de hand was kwam lachend het onverwachte
antwoord : tijdens zijn radio- programma op de
gewestelijke omroep had Eddy Wally een "plaatje"
gedraaid van zijn "goede vriend" Norbert".
Vandaar...
Norbert was aan het werk als producer in een
opnamestudio in Ertvelde toen hij er rond 2000 Eddy
voor het laatst ontmoette.
Marc De Vlieger de enthousiaste me-dewerker en
correspondent in de USA van het euromediArts Show
Web is er voor een groot deel verantwoordelijk voor
dat Eddy Wally met zijn Ameri- kaanse connecties
furore kon maken in de Benelux.
Marc zag Eddy elke woensdag op de markt in
Aalter voor de deur van zijn moeder haute couture
zaak "Norda". Hij groeide er op en als dus reeds als
tienjarige knaap en de jaren erna ging hij elke
woensdag met Eddy en Ma- rietje praten. Ze vertelden
over mu- ziek, optredens en hoe groot het pu-bliek
was. Eddy had in Ertvelde zijn zaal had en Marcj
"The Nordas". Een orkest voor danspartijen en
feesten.
Marc zei altijd tegen Eddy : "Eddy, ik blijf
niet in Vlaanderen. Ik wil de wereld zien". En dat
heeft hij ook gedaan. Ed- dy stuurde hem altijd
kaartjes. En twin- tig jaar lang kwam hij bij Marc
in Flo- rida op bezoek. Al zijn kostuums zijn daar
gekocht ook de ringen, hoeden en brillen. Alles kwam
uit een klein winkeltje in Miami. Dankzij Marc staat
Eddy Wally naast talrijke USA en internationale
stars op foto's op onze euromediArts websites.
Udo Montez in Norbert's Top Ten Music Hall..
In de eesrte Top Ten Music Hall die Norbert
ontwierp en regiseerde was Will Tura de
topvedette. In de tweede, die de ondertitel
"Dansende Hit Parade" kreeg, kon Will zich, na
zijn eerste tophit "Eenzaam zonder jou", geen
weken meer vrijmaken, en dus werd Norbert nu ook
de vedette van zijn eigen show.
Tijdens de show werd een showtafereel gepre-
senteerd rond de populairste liedjes van het
ogenblik. Natuurlijk kon ook een melodietje uit
de "Sound Of Music" niet ontbreken. De decors
waren van graficus Elie Verduyn. Joke Roets
ontwierp de kleedjes, een exacte kopie van de
kleedjes uit de film (zie foto links). Allebei
ontwerpers behorend tot Norberts eigen
productiegroep. De Hey meisjes en enkele
piepjonge meisjes van het Hey Ballet vertolkten
de kinderen van de familie "von Trapp". Udo
Montez speelde rol van de kapitein-vader en de
meisjes zongen met hem mee.
Luister naar "Edelweiss" uit de "Sound Of Music"
met Udo Montez, Norberts Hey Meisjes en zijn
orkest Norberts Hey Toppers :
Belangrijk...
...dit was eind de jaren zestig. Met de Top Ten
Musical bewezen de Hey Meisjes dat ze méér
waren dan go go danseresjes. Ze hadden een
degelijke balletopleiding, ac- teerden in
diverse taferelen en zongen mee als background
koortje. En alles gebeurde nog LIVE ! Op het
geluidsfragment hiernaast is ook te horen dat
Norbert's orkest ook toen al topmusici waren.
Udo Montez was de gitarist-zanger van de band.
Lees meer over de Top Ten Music Hall :
Een veelzijdige duizendpoot in ons Vlaams muziekwereldje. Hij
werd geboren in het Westvlaamse Tielt op 2 augustus 1944 (
zelfde dag als Will Tura, doch 4 jaar later)
Hij begon als journalist bij het weekblad
€œZondagmorgen". In 1969 begon hij zijn zangtalent te uiten
met een eerste single "Leven, leven, laten leven". Bij het
legendarische platenlabel kwam datzelfde jaar van hem ook
"Kijk naar omhoog" uit, waarmee hij een nummer 1
plaats haalde in de Top tien der Nederlanden.
Erik kreeg begin jaren zeventig vooral bekendheid als uitgever
en hoofdredacteur van het muziekblad "Hitorama". Hierdoor
kregen onze eigen Vlaamse artiesten meer promotie in de pers.
Erik ontpopte zich ook als presentator van diverse muzikale
shows, hij was een tijdlang ook producer / manager van zanger
Ignace. In mei 1980 presenteerde hij de Nationale
artiestenparade ter gelegenheid van 5 jaar "Draai- schijf 105",
het blad dat toen uitgegeven werd door onze redacteur Jean
Brits..
Erik zou altijd blijven ijveren voor onze Vlaamse artiesten en
zijn di- verse bezigheden kenden hoogten en laagten. Hij zou nog
enkele muziekbladen proberen op te starten nadat in 1976
"Hitorama" overge- nomen werd door het jongerenmagazine Joepie
van Guido Van Liefferinghe. Zonder de tel kwijt te raken bracht
Erik zo'n 32 singles uit, en een CD. In het najaar van 1998 werd
Erik het slachtoffer van een beroerte. De gevolgen hiervan zijn
ons onbekend. In juli 2009 ter gelegenheid van het eerste
Middelkerke-festival kreeg Erik een "Neptu- nus Award" voor zijn
verdiensten met muziekmagazine "Hitorama" , dat een steun was
voor de lancering van diverse zangcarrires van andere
artiesten.
Het zat haar van jongs af in het bloed om mensen te
entertainen met zang en dans. Ze nam deel aan de allereerste
Grote Prijs Will Ferdy in 1966. Een jaartje later won ze de
€œOntdek de ster" wedstrijd in Antwerpen.
Ze ging op tournee in Vlaanderen zichzelf begeleidend op
de gitaar en zingend in wel zeven verschillende talen, daar
kreeg ze de bijnaam de Vlaamse Joan Baez. De Vlaamse folk
vierde hoogtij in die dagen en Cecile haar succesvolle zaal
optredens hielden stand to het jaar 1973 toen het stiller
werd rond haar.
In 1977 kwam ze in contact met Al Van Dam, o.m. producer
van The Strangers. Dit zou uiteindelijk haar eerste
langspeelplaat opleveren met daarop nummers als €œDonna,
Donna", waarmee ze ooit €œOntdek de ster" won : €œBen
jij vergeten" een Nederlandstalige versie van €œTry
to remembe".
Cecile trachtte gestaag verder te bouwen aan haar
carrière, maar dit liep niet altijd van een leien dakje.
Begin jaren tachtig opende ze in het Kempische Viersel
"Taverne De Kroon", alwaar ze kleinkunstavonden ten tonele
bracht. In 1983 werd daar ook haar tweede langspeelplaat
"Dag Stad" voorgesteld met een persvoorstelling en receptie.
Onze redacteur Jean Brits had het genoegen ook daar aanwezig
te zijn en er een tafel te delen met o.m. Anton Peters ,
steracteur en BRT producer, alsook met Willy Heynen, die de
nieuwe lp geproduced had.
Twee jaar later zou diezelfde Willy Heynen ook haar
derde lp mee boven de doopvont houden. Uit deze lp kwam ook
de succes single €œ 'k Zou je voor geen geld van de wereld
willen missen". En het ging maar door want in 1989 bracht
het Vlaams audiofonds opnieuw een langspeler van haar uit in
een productie van Willy Heynen, met als titel : €œIk hou
van jou zoals je bent".
Als gelovige dame was ze een jaarlijkse eregaste op de
Internationale militaire bedevaart naar Lourdes. Ze bracht
er ondermeer gospels in vier verschillende talen voor een
mensenmassa van 30 40.000 toehoorders uit zo'n 25
verschillende landen. In 1992 gaf ze de première van haar
eerste theatershow, "Puur natuur", hiervan werd ook een CD
uitgebracht met de liedjes uit de voorstelling.
Haar laatste CD was iets speciaals, gesteund door haar
geloof zong ze liedjes over God en de steun die hij haar
gaf. Deze religieuze CD "Akkoorden van liefde" werd
met Tars Lootens als begeleider uitgebracht.
Uiteindelijk zou Cecile wegens ziekte in 2006 stoppen
met optreden en liep haar zangcarri"re ten einde.
Geboren als Paula De Meyer op 13 januari 1948 te Lier, stond
zij al op zevenjarige leeftijd op het podium. Haar vader was
componist en muzikant en had een drukbezocht volkscaf aan
het station in Lier, daar zette ze begeleid door papa haar
eer- ste muzikale stappen. Ook samen met haar nam ze deel
aan de zangwedstrijd van Radio Luxemburg en ze haalden de
tweede plaats na The Strangers. Haar eerste single nam ze op
in 1966 , "Vergeet me" getiteld. Daarna volgden nog enkele
singles, zoals : "Mama mia" in 1969 en "Mijn tophit nr. 1"
in 1970. In 1971 werd ze finaliste van de "Ontdek de ster"
wedstrijd en kwam single nr.4 uit : "Ik lees in je ogen".
Ze werd zangeres bij het orkest van Bobby Prins en werd
uitgenodigd om op te treden met De Strangers ter gelegenheid
van hun show "20 jaar Strangers". Samen met wijlen Jan
Theys was ze assistent-spelleider van het programma
"Melodin" in 1973. Daarna zou ze nog enkele
plaatopnamen maken bij de firma van Johnny Hoes en kreeg ze een
vast contract bij de "Lach en een Traan Show" met o.m.
De Zangeres zonder Naam. Allerlei omstandigheden , zoals een
zwaar auto ongeval, de drukte van het caf en de
radio-omroepen die haar negeerden, besloot Paula een punt te
zetten achter haar zangloopbaan.
Meer op de webpagina's :
Vlaamse
Vedetten
/
Vedetten ontmoeten vedetten
/
Platenhoezen
/ Vlaamse
Vedetten Fotoalbum.
copyright euromediArts | alle rechten
voorbehouden | redactie : Carolien van der Weerd,
Jean Brits en Marc De Vlieger | origineel
verantwoordelijk voor tekst, webdesign en grafiek : Marianne Dupont
en Jos Verlinde
Gedeeltelijke of gehele overname van teksten en/of grafiek
slechts na schriftelijke toelating
Vragen, suggesties, medewerking aan het Show Web :
stuur een e-mail naar de redactie
